نخستین سخنرانی امام زمان(عج) در هنگام ظهور

سیمای کلی دوران ظهور

نخستین سخنرانی امام زمان(عج) در هنگام ظهور

در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده ، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز ، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند.

 جام نیوز
 

به گزارش سرویس دینی جام نیوز، در دو بخش قبلی "سیمای کلی دوران ظهور" به تحولات عربستان و نقش غرب در نبرد آخرالزمان پرداخت شد.

در ادامه به برخی دیگر از روایات در مورد آخرالزمان می پردازیم.

سیف بن عمیره گفت : نزد ابوجعفر منصور بودم وی بدون مقدمه گفت : این سیف بن عمیره بدون تردید ندا کننده ای از آسمان نام مردی از فرزندان ابوطالب را می خواند . گفتم : فدایت شوم ای امیرمؤ منان ، این سخن را روایت می کنید ؟ گفت : آری سوگند به آن کس که جانم در دست اوست آن را با گوش خود شنیدم. گفتم : ای امیر مؤ منان ، من تاکنون چنین حدیثی از کسی نشنیده ام ! گفت : ای سیف ، این سخن حق است ، زمانیکه آن امر واقع می شود ، نخستین کسی که اجابت نماید ما هستیم ، مگر نه این است که آن ندا ، مردی از عموزادگان ما را می خواند ؟ گفتم :آیا آن مرد از فرزندان فاطمه (س ) است ؟ گفت : آری این سیف ، چنانچه این روایت را از ابوجعفر محمد بن علی امام باقر نشنیدهبودم ، اگر تمام مردم روی زمین برایم می گفتند نمی پذیرفتم ، اما او محمد بن علی (امام باقر (ع ) است . طبق روایات پس از این ندای آسمانی ، حضرت مهدی (ع ) به طور سری با برخی از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار می نماید . درباره آن بزرگوار ، در سراسر گیتی سخن بسیار به میان آمده ، و نام وی زبانزد همگان گشته ، و محبتش در دلها جای می گیرد . دشمنان وی از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده ، و از این رو برای دست یافتن به او به تلاش و کوشش می پردازند .

در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده ، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز ، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند . این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمی که دست یابند او را دستگیر می کنند . بسیاری از آنان و شیعیان آنها را کشته و بقیه را بزندان می افکنند . سفیانی ، دسته ای از نیروهای خود را روانه مدینه می کند و آنها مردی را در آنجا بقتل می رسانند و مهدی و منصور از آنجا می گریزند ، و از اولاد پیامبر (ص ) کوچک و بزرگ آنان دستگیر شده به گونه ای که هیچکس نمی ماند جز اینکه دستگیر و زندانی می گردد ، نیروهای سفیانی در تعقیب آن دو مرد از شهر بیرون می آیند و حضرت مهدی (ع ) همانند حضرت موسی علیه السلام ، بیمناک و نگران از آنجا خارج شده و رهسپار مکه می گردد .

سپس آن حضرت در شهر مکه با بعضی از یاران خود تماس می گیرد تا اینکه قیام و حرکت مقدس خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز عشاء از حرم شریف مکی آغاز می کند آنگاه نخستین سخنرانی خود را برای مردم مکه ایراد می فرماید ، که دشمنان وی سعی در ترور آن حضرت دارند ، اما یاران آن حضرت با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرق ساخته ، و نخست بر مسجد الحرام و سپس بر مکه تسلط می یابند .

در صبح روز دهم محرم حضرت مهدی علیه السلام پیام خود را به زبانهای مختلف به تمام جهان ابلاغ می کند و ملل دنیا را به یاری خویش دعوت کرده ، اعلام می دارد که در مکه باقی خواهد ماند ، تا معجزه ای که جد گرامی اش حضرت مصطفی (ص ) وعده فرموده ، و آن فرو رفتن لشکریان سفیانی بزمین است که برای درهم شکستن حرکت آن حضرت راهی مکه می شوند ، به وقوع پیوندد . اما پس از اندک زمانی ، معجزه وعده دادن شده در مورد سپاه سفیانی که در مسیر مکه به حرکت در آمده اتفاق می افتد .

چون (سپاه سفیانی ) به بیابان مدینه می رسد خداوند آنها را در زمین فرو می برد ، و این مصداق فرموده خدای بزرگ است که فرمود : ((واگر تو ای پیامبر سختی حال تبهکاران را مشاهده کنی آنگاه که ترسان و هراسان گشته و هیچ از عذاب آنان فروگذار نشود و از مکانی نزدیک گرفتار شوند ((همینکه به بیابان می رسند به زمین فرو می روند و کسانی که پیشاپیش رفته اند باز می گردند تا ببینند آن قوم چه کردند که خود نیز به سرنوشت آنان دچار می شوند و عقب ماندگان نیز از راه رسیده و به آنها می پیوندند که جویای حال آنان شوند ، به همین بلا گرفتار می شوند . آن حضرت پس از این معجزه فرو رفتن دشمنان در زمین ، با سپاه خود که متشکل از ده و اندی هزار تن است که از مکه رهسپار مدینه می گردد ، و پس از نبردی با نیروهای دشمن مستقر در آنجا ، مدینه را آزاد ساخته ، آنگاه با آزادسازی دو حرم مکه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه می یابد . برخی از روایات خاطر نشان می سازد که آن حضرت ، پس از پیروزی بر حجاز راهی جنوب ایران می شود و در آنجا با سپاه ایران و توده های مردم آن سامان به رهبری خراسانی و شعیب بن صالح برمی خورد آنان با وی بیعت کرده و با همرزمی یکدیگر با قوای دشمن در بصره به پیکار می پردازند که سرانجام به پیروزی بزرگ و آشکاری دست می یابند . سپس امام (ع ) وارد عراق گردیده و اوضاع داخلی آنجا را پاکسازی می کند و با درگیری با بقایای نیروهای سفیانی و گروهکهای متعدد شورشی آنها را شکست داده و به قتل می رساند .

آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار می دهد ، و بدین سان ، یمن ، حجاز ، ایران ، عراق ، و کشورهای خلیج فارس یکپارچه تحت فرمانروائی آن حضرت در می آید.

ادامه دارد...

منبع: کتاب عصر ظهور شیخ علی کورانی